Święta minęły już

W tym roku zupełnie inaczej wyglądały Święta, jak i przygotowania do nich.
Z racji tego, że w ubiegłym roku nie mogłam uczestniczyć w Roratach, to w tym roku bardzo chciałam na nie pójść.
Nawet myślałam, że jakby Jacek miał wolne, to moglibyśmy podjechać do kościoła z małym.
Ale jak to mówią : plany sobie, a życie sobie.
Jacek nie miał wolnego, wracał z pracy do domu 4:30 to nie miałam serca go budzić godzinę później, aby zajął się małym.
Jednak w Wigilie nie pracował i sam zaproponował, że zostanie z małym, żebym mogła pójść.
Choć byłam tylko raz bardzo dużo mi to dało duchowo.

A co się tyczy przygotowań przedświątecznych to w zasadzie trwały do ostatniej chwili, bo Mati ostatnio nie śpi w dzień, albo śpi bardzo krótko.
Jest na etapie wyrzucania wszystkiego z szuflad i szafek i wkładania spowrotem.
Dlatego jak się zajęłam przygotowaniem potraw, to Jacek z nim siedział.
W nocy robiłam uszka i pierogi, pomogła mi trochę Daria, bo wiadomo, ile się z tym schodzi.

W tym roku było inaczej, praktycznie sami we Trójkę zasiedliśmy do Wigilii.
Wiadomo, że dzieci coraz starsze i taka kolej rzeczy, ale jakoś tak mi było smutno.
Zaskoczyli mnie młodzi : Marek z Zosią, że na chwilę do nas przyjechali.
Od razu jakąś taką weselsza atmosfera była.

 Dostałam od nich bardzo praktyczny prezent, herbaty, które uwielbiam i do tego pyszne słodycze 🥰

Mati też dostał od nich prezent i koniecznie chciał zobaczyć, co to jest? 

Jak widać był zachwycony krzesełkiem, nadszedł czas na kolejny prezent

Klocki poszły w ruch, najbardziej mu się podobało wyrzucanie ich i wrzucanie do pudełka.
Cieszę się, że Zosia z Markiem przyjechali, bo z nimi było tak radośnie.

W Boże Narodzenie byliśmy w kościele, ale było tyle osób, że nie mogliśmy podejść do szopki, żeby Mateuszowi pokazać. 

W 2 dzień pojechaliśmy do Teściów do Lubartowa 

Te Święta zdecydowanie za szybko minęły. 

Nie zdążyliśmy się sobą nacieszyć

Pierniczymy

Po raz pierwszy pierniczki robiłam w 2003 roku, kiedy Marek miał 5 a Angelika 2,5 roku. 

Przepis mi przesłała w liście moja listowna koleżanka. 

Nie było wszechobecnego internetu, przepisy zdobywało się od znajomych lub rodziny. I tak co roku testowałyśmy nowe przepisy. 

5 lat temu korzystałam z przepisu z kuchni Lidla i ten przepis polecam, bo pierniczki od razu są miękkie i gotowe do jedzenia. 

W tym roku postanowiłam przygotować pierniczki z pomocą Mateuszka.  

Składniki:

250 g miodu

250 g cukru brązowego

100 g masła lub margaryny

600 g mąki 

10 g przyprawy do piernika

2 jajka

5 g sody

10 g kakao

Sypkie składniki czyli mąkę, kakao, przyprawę do piernika i sodę przespać do dużej miski i wymieszać. 

Miód przelewamy do miseczki, dodajemy masło i podgrzewamy w kuchence mikrofalowej lub w " kąpieli wodnej"

Podgrzewamy do całkowitego rozpuszczenia masła, a następnie studzimy.
Do sypkich składników dodajemy jajka, mieszamy.
Powoli dolewamy miód z masłem i mieszamy.
Zagniatamy ciasto, po uzyskaniu jednolitej masy zawijamy w folię spozywczą i na 2-3 dni do lodówki.

Po tym czasie wyjmujemy ciasto, dzielimy na części, rozwałkowujemy i wycinamy pierniczki.

Mati wolał walić w ciasto wałkiem, niż jej rozwałkować :) 

Przygląda się, co ta Mama robi 

Wycinamy pierniczki

Z Tatą jest łatwiej.

Pierniczki układamy na wysmarowanej tłuszczem blasze i wkładamy do nagrzanego piekarnika do 180°C na 15 minut, aż się zrumienią. 

Pozwalamy im wystygnąć, a następnie bierzemy się za dekoracje

Mateusz jak tylko zobaczył pierniczki, musiał spróbować 

Może nie są jak z katalogu, ale zrobione wspólnie, a to najważniejsze.

"Gordonki" - zajęcia umuzykalniające

Mateuszek jeszcze w brzuchu wykazywał zainteresowanie muzyką i żywo na nią reagował.
W domu kiedy słyszy utwór, który mu się podoba próbuje tańczyć do rytmu.
Zastanawiałam się nad zajęciami związanymi z muzyką i okazało się, że w Innej Bajce odbywają się zajęcia umuzykalniające " Nutki Alutki" prowadzone metodą E. E. Gordon
Co prawda nie wiedziałam, na czym to polega, ale postanowiłam pójść z małym.
Po raz pierwszy byliśmy ponad 2 mce temu.
Usiedliśmy w kole i Pani intonowała piosenkę takimi: papabapam itd.
Nie powiem byłam w lekkim szoku, młody też.
Trzymał się mnie kurczowo i chyba nie bardzo wiedział o co chodzi.
Więc na jakiś czas dałam mu spokój, bardziej skupiając się na sensobrudaskach.
Po miesiącu akurat tak się złożyło, że miałam wizytę lekarską w tym czasie co zajęcia, więc poprosiłam narzeczoną starszego syna, czy by poszli z małym.
Kiedy pytałam o wrażenia, to niby nic z innymi dziećmi nie robił ale słuchał i mało nie zasnął.
W domu jak włączał sobie muzykę to tym razem zaczął pokazywać jak na zajęciach.
Postanowiłam z nim pójść na kolejne.
Podchodził do Pani prowadzącej i się angażował.
Z kolejnymi zajęciami coraz bardziej.
Dlatego nawet jeżeli coś się nie spodoba w danym momencie naszemu dziecku, lub nie jest zainteresowane, nie znaczy to że za miesiąc czy dwa nie będzie czynnie uczestniczyć.
Zachęcam Was do szukania zajęć dla dzieci.

W domu jak mu śpiewam piosenki z zajęć to się kołysze w rytm i pokazuje, czego się nauczył. 

Ostatnio z racji pory roku i zbliżających się Świąt uczymy się pięknej piosenki o płatkach śniegu. 

Mati się śmieje kiedy słyszy jak Pani lub ja śpiewamy: snow flake folling on my nose 🤭

Może i Wam się spodoba ta piosenka i będziecie wspólnie śpiewać. Tutaj wersja śpiewana przez bałwanka

Taki początek tygodnia - alergia

Miałam pisać o czym innym, ale tak mi dni uciekają, że szok. 

Wiem, że na blogu jest opcja zaplanowania postów.

Większość moich znajomych blogerek to wykorzystuje. 

Siada w jeden wieczór, napisze 8-10 postów, zaplanuje, aby się opublikowały i ma luzik. 

Powinnam i ja sobie tak ułatwiać życie, ale nie wiem czy to kwestia kiepskiej organizacji, czy tego, że mały to taka przylepa i musi czuć mnie obok. 

Nawet kiedy uśnie to zaraz się wierci i szuka mnie ręką. 

W mądrej książce wyczytałam, że to lęk separacyjny i może wynikać z tego, że po cc zostaliśmy rozdzieleni i dopiero po 36 godzinach mogłam go dotknąć. 

A ja z perspektywy czasu wiem, że dzieci tak szybko rosną i za chwilę będzie mi brak tych momentów, choć teraz jest to troszkę uciążliwe, bo młody wszędzie za mną chodzi i łapie mnie za nogę. 

Zrobił mi się dziwny wstęp, a miałam pisać o alergii. 

Choć Mati jest za mały na testy to neonatolog mnie ostrzegał, że ma 75% szans na to, że będzie alergikiem, ponieważ zarówno tatuś jak i dwoje rodzeństwa mają stwierdzoną alergię. 

Dlatego rozszerzanie diety nam się rozciąga w czasie i muszę uważać co mu daję i jak na to reaguje. 

W wakacje, kiedy zaczęłam mu podawać jogurt naturalny, zauważyłam, że ma alergię kontaktową, każde miejsce gdzie dotknął go jogurt było czerwone i spuchniete. 

Próbowałam też mm mu dać około roku i to samo. 

Jakiś tydzień temu zrobiłam sobie owsiankę i jak na towarzyskie dziecko przystało, jadł ze mną i dostał silnej reakcji alergicznej na buzi. 

A że ręką sobie oczko tarł, to mu spuchło.

Dziś ucieszyłam się, że mam odciągnięte mleko na kaszę (chyba znów mu ząbki idą bo głównie cysia chce, a z innego jedzenia zupa i tak kombinuję, co mu dać. 

Podgrzałam mu moje mleko i dodałam kaszy (zawsze zamawiam w aptece internetowej, ale jeszcze nie przyszła) więc kupiłam w Biedronce 7 zbóż czy coś. 

Jakąś taką dziwna konsystencja była i zapach, ale dodałam mu jak zawsze malin. 

Podaję mu, on się krzywi, zjadł ze 2 łyżeczki i pluje. 

Za chwilę zaczął trzeć buzię, oczka. 

Ja czytam skład a tam:mleko odtłuszczone, owszem mieszanka kilku zbóż, ale na pierwszym miejscu mleko i do tego jakieś 2% ilość owoców a to pomarańcze i inne. 

No i jak widzicie na zdjęciu, dostał alergii, znów buzia spuchnięta. 

Od razu podałam mu zyrtec (mam od pediatry w razie "W") i biedulek przy cysiu zasnął. 

Wiem, że powinnam czytać etykiety, dlatego przestrzegam Was : CZYTAJCIE ETYKIETY! 

Czy macie małe dzieci, czy nie warto czytać skład, żeby potem nie żałować.